Ongemak in de bus
Maaike voelt zich al een paar maanden niet helemaal top en gaat daarom met de bus naar werk in plaats van met de fiets. Op een ochtend zorgt dit voor wat ongemak.
Iedereen een Belieber
Een gesprek in één van mijn WhatsApp-groepen: Groepsdeelnemer 1: Ik wil hier naartoe wie gaat er mee? Groepsdeelnemer 2 (ik): Ik was al aan het wachten op de eerste Belieber. Helemaal in Arnhem.. Groepsdeelnemer 1: Ik heb er best veel voor over. Even een paar internetkabels doorknippen. Groepsdeelnemer 3: Ik wil ook haha Groepsdeelnemer 4:
Bekentenis aan Zwarte Piet: Ik zat fout
Meer dan twee jaar geleden schreef Tim Notten dat het afschaffen van Zwarte Piet gelijk staat aan geschiedvervalsing, zoiets als De hut van Oom Tom laten opvoeren door uitsluitend witte acteurs. Vandaag, op alweer de derde grote dag van de Sint sindsdien, moet hij beschaamd vaststellen dat racisme wortelt in oprechte naïviteit.
KRO-NCRV bijt in zijn eigen staart
Het programma dat normale Nederlanders op een voetstuk plaatst, stopt ermee. De laatste aflevering van Man Bijt Hond zal 2 oktober op NPO 1 worden uitgezonden. Heel Nederland is verrast, want waar de omroep vindt dat het na 16 jaar tijd is voor iets anders, hunkert heel Holland naar nog meer afleveringen over ons gewone volkje. Tuurlijk, stoppen op je hoogtepunt is een verstandige keuze. Maar stoppen voordat je op je hoogtepunt bent?
Ik ben bang voor clowns
Ik ben voor veel dingen bang. Een echte oorzaak heb ik daar niet voor, maar het kan allemaal zijn begonnen bij Karbonkel. Ik was altijd in de veronderstelling dat ik nooit met de klas naar ‘het monster van groep 3’ keek. Als Karbonkel ter sprake kwam, zei ik tot een paar maanden geleden dat wij dat vroeger niet
Iris en de hond
In het donkerste duister, hier heel ver vandaan, waar de wind weende en de wolken weerden. Waar tienduizenden vluchten raven al eeuwenlang rond het grijze vervallen huis op de heide raasden. Daar zat een vrouwmens in het zwart, steen en been te klagen. Tikkend met een houten stok op de grond. Soms krijste ze naar de raven dat ze nu dan toch eens op moesten vliegen en naar de rennende ratten in de bijkeuken dat ze zich weg moesten scheren.
Geestig gedoe om niks
Kunst en cultuur met een grote K. En C. Sara gaat niet vaak maar het theater, maar voor sommige voorstellingen maakt ze een uitzondering. Het speelt zich af in het Amsterdamse Bos op een zwoele vrijdagavond, tussen een paarse hoed en de familie Oud-Zuid. Oh ja, en er is ook iets op het podium.
Rust
Horny, maar schrijnend
In haar langverwachte debuut op Grote dorst ontdekt Nikki de Saint-Simon dat het lang niet altijd even leuk is om de held van een verhaal te zijn. Tenminste, niet in het werkelijke leven. Al was het maar omdat niet iedereen feit en fictie weet te scheiden.
Tongen
Job zoende me hard. Zijn naam deed me altijd denken aan zomers in Zuid-Frankrijk. Waar ik als kind iedere dag YOP dronk, een yoghurtdrank die in alle mogelijke smaken werd verkocht in de immense Carrefour met 80 kassa’s. YOP met een P was chemisch en mierzoet, ik vond het heerlijk. Door Job met een B